نقد فیلم The Lost Daughter|دختر گمشده

نقد فیلم The Lost Daughter را با سکانس افتتاحیه آن آغاز میکنیم.اولین تجربه کارگردانی مگی جیلنهال با کلوزآپی از چهره پریشان و پراظطراب لیدا با بازی الیویا کلمن در دل تاریکی شب آغاز میشود.درحالی که دوربین روی دست جیلنهال او را دنبال میکند صدای امواج دریا سکوت شب را میشکند و بر تنش حاکم بر صحنه دامن میزند. بعد از اولین کات ما متوجه زخمی که بر روی لباس لیدا نمایان است میشویم.چگونگی زخمی شدن لیدا سوال مهمی است که فیلم در ادامه میخواهد به آن پاسخ دهد اما همان گونه که جلوتر میرویم زخم تبدیل به مک گافین میشود زیرا سوالات و رازهای مهم تری در ادامه مطرح میگردد.سوالاتی در باب زندگی گذشته لیدا و رازهایش و جایگاه او بعنوان یک مادر.با ویولت گیمرز در نقدThe Lost Daughter همراه باشید.

مادر گمشده

 مادران  شجاع سنگ بنای تمدن امروزی هستند.مادرانی که با مدیریت و مراقبت از فرزندان خود در تمام شرایط به مانند یک مبارز عمل میکنند و تنها نگرانی آنان این است که پس از مرگشان چه بر سر فرزندانشان می آید.مادر شدن و چه پدر شدن لازمه از خود گذشتگی و فداکاری است اما تمام والدین اینگونه نیستند و گروهی از آنان شجاعت گذشتن از خود و فداکاری را ندارند.فیلم The Lost Daughter در رابطه با مادری است که شجاعت گذشتن از خود را ندارد و با بحران هویت دست و پنجه نرم میکند.با نقد فیلم The Lost Daughter با ویولت گیمرز همراه باشید

الیویا کلمن: ستاره درخشان فیلم

بعد از افتتاحیه پر اظطراب فیلم دختر گمشده مگی جیلنهال با اضافه کردن موسیقی و تغییر فضای تاریک و سنگین شب به روشنایی بسیار گرم و پر انرژی روز که با گشت و گذار لیدا در دل این شهر زیبای یونانی همراه شده است فضای فیلم را به خوبی هر چه تمام تر تغییر میدهد. در حقیقت باید گفت که حال و هوای این شهر زیبای مدیترانه ای با استفاده عالی از عناصری مانند صدا(صدای پرندگان و حشرات.موج های دریا.مردم حاظر در ساحل) و استفاده عالی از نور خورشید (که نمایان گر فضای گرم این شهر است) در تمام طول فیلم به درستی القا میشود.

در این میان جا دارد تا به بازی فوق العاده الیویا کلمن که نقش بسیار زیادی در تعیین فضای فیلم دارد نیز اشاره کنیم.قطعا یکی از ویژگی های یک بازیگر خوب این است که بتواند تمام احساسات و حالات مختلف را در طول فیلم از خود نمایش دهد.بعنوان نمونه بازیگری ممکن است تنها در نشان دادن چهره ای خندان و متناسب با آثار کمدی خوب باشد و یا بازیگر دیگری تنها در نشان دادن چهره ای غم زده متناسب با آثار تراژدیک, ویژگی فوق العاده الیویا کلمن در این است که او میتواند تمام حالت های مختلف مانند,شادی,غم,شک و تردید,خشم و ترس را یکی پس از دیگری به درستی و بدون فعالیت اضافه از خود نمایش دهد.همان گونه که در سکانس افتتاحیه اظطراب و بعد از آن شادمانی و گشت و گذار در جزیره را به نمایش میگذارد

شک و تردید

در ابتدا شاید تنها سوال برای ما این باشد که چه کسی لیدا را زخمی کرده است. اما بعد از گذشت چندین دقیقه از فیلم هنگامی که با ورود گروهی از مردم به ساحل, با تغییر چهره اولیویا کلمن متوجه نگرانی او میشویم سوالات و شک و تردید هایی در رابطه با شخصیت خود او مطرح میگردد. در این نماها اولیویا کلمن به تنهایی در قاب های مجزا قرار میگیرد و جمعیت بصورت همگانی در زاویه مخالف او حضور دارند.با تدوین این دو نما با یکدیگر فاصله شخصیت با مردم کاملا حس میشود

مشکلاتی ریشه دار در گذشته

زمان یکی از مهم ترین ارکان فیلم The Lost Daughter است و با استفاده از فلش بک ها و گفتگوهای لیدا با مردم ما به درون شخصیت او نزدیک تر میشویم.یکی از اولین فلش بک ها در زمان گم شدن دختربچه و جستجوی همگانی به دنبال او است.گویا این رویداد لیدا را به یاد اتفاق مشابه ای که در دوران گذشته برای او رخ داده بود انداخته است.در این لحظه ما متوجه این میشویم که مشکلات و نگرانی لیدا مربوط به فرزندان او میشود.

با افزایش تعداد فلش بک ها سایه ابهام از گذشته او رفته رفته محو میگردد تا تصویر روشن تری را از او ببینیم. در دوران جوانی سختی های نگهداری از فرزندان و نبود همسر او در خانه او را دچار مشکل میکند.شیطنت های فرزندانش حتی باعث بروز رفتارهای پرخاشگرانه و عصبی و در نتیجه بدرفتاری با فرزندان نیز در او میشود.یکی از مهم ترین این خاطرات لحظه دیدار لیدا و همسرش با زوج کوه نوردی است که فرزندان خود را رها کرده اند. لیدا در آنان آزادی و ثمر یک دنیای بی فرزند را میبیند و در جلوتر بعد از اینکه خود نیز غرق در موفقیت و روابط جدید میگردد نمیتواند این احساس را با سختی های یک مادر فداکار جایگزین کند.البته اشتیاق مادرانه همیشه در او حتی در زمان حال نیز وجود دارد او برای فرزندانش دلتنگ میشود, ولی مادر باید فداکار باشد.

مشکلی شامل تمامی نسل ها

در این شهر لیدا با شخصیت هایی از نسل های متفاوت آشنا میشود و همه آن ها به نوعی لیدا را به یاد خودش میاورند.از لایل با بازی اد هریس که در میان مکالمات آنان به وضوح به اینکه لیدا هم سن فرزند او است اشاره میشود و وی را نماینده نسل قبل تر لیدا میکند تا نینا بازی داکوتا که نماینده نسل حاظر و بعد از لیدا است که او را به یاد دوران جوانی خود می اندازد, به همین علت است که لیدا در مواجه با او خاطرات بد گذشته را بیاد می آورد و مظطرب میشود و یا اینکه لایل او را یاد والدین خودش می اندازد.اگرچه به مشکلات لیدا با مادرش نیز اشارتی میشود اما این موضوع در حد چند خط دیالوگ میماند و پرداخت مناسبی را ندارد.

تمامی این والدین اشتیاق والد بودن را در خود دارند,آن ها دلتنگ فرزندان خود میشوند اما همیشه خودشان را ترجیح میدهند.لیدا با عروسکی که او را به یاد عروسک خودش می اندازد به مانند فرزندش رفتار میکند,عروسکی خشک و مصنوعی که نه گریه میکند و نه بهانه می آورد و در واقع برای بزرگ کردنش نیاز به هیچ تلاش و فداکاری نیست.

از اینکه با ویولت گیمرز در نقد فیلم The Lost Daughter همراه بودید از شما سپاس گذاریم. نظر شما کاربران ویولت گیمرز در رابطه با فیلم The Lost Daughter چیست؟ لطفا نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.