دهه 80 میلادی بدون شک دوره ای طلایی برای شخصیت محبوب بتمن محسوب می شود.از اولین ورود جدی و موفق شوالیه تاریکی به دنیای سینما تا انتشار کمیک های بی نظیری که محبوبیت بتمن را به مرحله جدیدی رساند و به معنای کلمه داستان های این کاراکتر را دارک و بزرگسالانه کرد. با معرفی کمیک Batman : year one با ویولت گیمرز همراه باشید.
امروز قصد دارم کمیکی رو براتون معرفی کنم که نقش به سزایی در تکامل پیشینه و شخصیت پردازی بتمن ایفا نموده است؛ داستانی که اوج هنر فرانک میلر در عرصه نوشتن داستان های مصور محسوب می گردد.کمیکی که نه تنها یکی از منابع مهم الهام کریستوفر نولان برای Batman Begins محسوب می شود.بلکه به احتمال بسیار زیاد از مهمترین موارد تاثیرگیری مت ریوز برای ساخت The Batman نیز می باشد.
تا پیش از کمیک سال نخست،تنها نکته ی حائز اهمیت در گذشته بروس وین،کلیشه ی مرگ عزیزانش بود.اما قلم توانای فرانک میلر در این کمیک باعث میشود تا ما با درگیری ها و ترس های درونی بروس وین و الهام گرفتن از آنها به عنوان سلاح،آشنایی پیدا کنیم.
روایت داستان دو ناجی و قهرمان
روایت داستان در این کمیک به صورت دو خط موازی صورت می گیرد.خط داستانی اول روایتگر افسر جیمز گوردون هست که قصد شروع کار در شهر گاتهام را دارد.گوردونی که در ابتدا آشنایی چندانی با شرایط حاکم بر این شهر را ندارد. می توان گفت حتی نمادی ازمخاطبانی هست که تازه وارد دنیای کمیک های بتمن شده اند و هنوز از عمق فاجعه حاکم در گاتهام با خبر نیستند.
گاتهامی که شخصیت منفی اصلی این کمیک بوده که در ادامه بیشتر از آن خواهم گفت.گوردون در این داستان چراغیست که کثیفی های نشسته بر در و دیوار های این شهر را به خوبی به ما نشان می دهد.به لطف خط داستانی که فرانک میلر برای گوردون تدارک دیده. با پلیسی بی باک و تسلیم ناپذیر اما در عین حال ملموس و باورپذیر طرفیم که روی خوشی به پشت میز نشینی ندارد و از همه مهمتر،بر خلاف گوردون هایی که در گذشته دیدیم.به خوبی از زیر سایه سنگین شوالیه گاتهام خارج شده است و دیگر کاراکتری فرعی محسوب نمی گردد.
خط دوم
اما در خط دوم، بروس وینی را داریم که رنگ رخسارش،به هیچ عنوان خبر از سر درونش نمی دهد.شخصیتی شکننده و عجول که با وجود داشتن ذهن و بدن ورزیده و آماده. هنوز نمی داند به چه روشی گاتهام را از منجلابی که در آن غرق شده نجات دهد.با این حال قلب مهربانش اجازه نمی دهد که به بهای چند روز زندگی بیشتر در این دنیا،چشمش را نسبت به گذشته ببندد.
بروس وین تنها حکم ناجی گاتهام را ندارد. او همان پدریست که گاتهام از زمان مرگ توماس وین،در حسرت داشتن آن بوده است و درست همانند هر پسری که بدون پدری دلسوز ممکن است به بیراهه برود.گاتهام نیز در طول این همه سال یتیمی،بیشتر از گذشته در منجلاب فساد فرو رفته است. چیزی که وارث گاتهام بیش از پیش به آن نیاز داشت، معجزه ای بود که مسیر پیش رویش را روشن سازد؛حتی به کوچکی شکستن شیشه پنجره و خیزش یک خفاش کوچک به درون کاخ خود!!
یکی از مهمترین محاسن این روایت دوگانه،این هست که ما با نحوه عکس العمل این دو شخصیت در موقعیت های تقریبا یکسان می توانیم به آنچه که با تمام وجود به آن معتقدند،پی ببریم.جدا از آن،مونولوگ های بسیار زیبایی که ما در طول چهار قسمت این کمیک برای این دو نفر نوشته شده،نقش به سزایی در تکامل شخصیت پردازی ایفا می کند.این مونولوگ ها به قدری در کار خود موفق عمل می کنند که خیلی اوقات،نیازی به دیدن تصاویر برای درک داستان نیست.به طور کلی شخصیت کاراکترهای اصلی دیگر هم به همین خوبی پرداخت شده اند و مقدمات قابل قبولی برای آنها تعریف شده؛حتی سلینا کایلی که شخصیت پردازی و اوریجین خاص او در year one با وجود این در خدمت روایت و اتمسفر داستان بود،در زمان خودش حسابی جنجال به پا کرد!
ویلن اصلی این داستان کیست؟
همانطور که قبلا هم اشاره کردم،ستاره اصلی این نمایش کسی نیست جز خود گاتهام!شاید برج های سر به فلک کشیده و ساختمان های گاتیک شهر از مایل ها دورتر دلبری کنند،ولی بیلیبوردها و تابلوهای خیابان هایش،با صدای گوش خراشی،شهوت و گناه رو فریاد می زنند.برای گاتهام مهم نیست که یک شهروند عادی باشی یا مامور عدالت،اگر پایت در مسیر شرافت اندکی بلغزد،به چیزی جز یک خودخواه فاسد و بی عاطفه تبدیل نمی شوی.در این داستان خبری از دلقک آشوبگر گاتهام،ملکه گیاهان و دیگر موارد مشابه نیست!این گاتهام و فسادش است که شوالیه و کاراگاه را به چالش می کشد.گاتهام همان تاجی است که در نبود پادشاهی راستین،اسباب بازی مدعیان دروغین شده.اما دیگر وقت آن رسیده که صاحب حقیقی خود را پیدا کند.
سبک طراحی منحصر به فرد!
بدون شک تاثیرگذاری تحسین برانگیز گاتهام این کمیک بدون سبک طراحی خاص و بی نظیر جناب دیوید مازوچلی ابدا ممکن نبود.سبک طراحی این کمیک به هیچ عنوان عامه پسند نیست.بگذارید از همین الآن خیالتان را راحت کنم.در این کمیک خبری از طراحی های دیجیتالی و صاف و منظم نیست. استفاده از رنگ های تیره و خط خطی های نامنظم در کنارهم فضایی نوآر و مافیایی رو خلق کرده اند و در روایات تاثیر گذار تر داستان نقش به سزایی را ایفا کرده اند.حتی در قسمت هایی از کمیک،استفاده درست از پس زمینه سفید،به خلق لحظات احساسی و به یادماندنی کمک شایانی کرده است.
سخن را کوتاه کنم…
فرانک میلر شاید از دوران اوج خودش فاصله زیادی گرفته باشد. ولی نوشتن شاهکاری مثل year one به تنهایی برای قرار گرفتن او در میان چهره های شاخص دنیای داستان های مصور کفایت می کند.بد نیست بدانید که در سال 2011،cاقتباسی انیمیشنی و وفادارانه از batman :year one عرضه شد که تماشای آن خالی از لطف نیست.
این هم از معرفی کمیک Batman : year one ، نظر شما دوستان ویولت گیمرزی در مورد معرفی کمیک batman : year one چه می باشد؟ آیا این کمیک را دوست داشته اید؟ خوشحال میشویم اگر نظراتتان را برای ما و دیگر دوستان ویولت گیمرزی به اشتراک بگذارید.
