نقد فیلم The Batman 2022  | بتمن، کارآگاه گاتهام

در این مقاله به نقد و بررسی فیلم The Batman 2022 می پردازیم. با ویولت گیمرز همراه باشید.

بتمن فقط بتمن نولان! بتمن فقط کریستین بیل! جوکرفقط هیث لجر…

این عبارت ها اینقدر تکرار شدند و شدند تا جایی که واقعا شمار زیادی از خود هواداران DC هم به ستوه آمده اند! شکی در این نیست که سه گانه کریستوفر نولان ،تاثیر بسیاری را بر آثار ابرقهرمانی پس از خود گذاشته و استاندارد های جدیدی را به اینگونه فیلم ها اضافه کرده است. اما آیا به این معناست که قرار نیست فرد دیگر تا آخر دنیا، بتواند اقتباسی از شوالیه تاریکی را در حد این تریلوژی ارائه دهد؟ پاسخ به این سوال در دستان کسی نیست جز مت ریوز!

زمانی که مت ریوز ساخت اقتباسی جدید از بتمن را تایید کرد. نوعی دو دستگی میان طرفداران ایجاد شد.عده ای از انتخاب بازیگرانی چون رابرت پتینسون.زوئی کراویتز و جفری رایت به شدت ناراضی بودند و مدام آنها را با کریستین بیل،آن هاتووی و گری اولدمن مقایسه می کردند. اما گروه دوم معتقد بودند که کسی که سه گانه ای مثل سیاره میمون ها را به هنر هفتم هدیه داده.کارش را بلد است و فقط باید به او زمان داد تا خودش را اثبات کرد.خبر خوب این هست که حق با همین گروه بود.با نقد فیلم The Batman همراه باشید.

مت ریوز چه دیدگاهی را برای این فیلم در نظر گرفته است؟

سه گانه شوالیه تاریکی نولان، با تمامی محاسن و خوبی هایش، از مشکلی رایج میان تمام اقتباس های قبلی خودش رنج می برد که آن هم چیزی نیست جز بی توجهی به بعد مهمی از شخصیت بتمن. این وجه مظلوم و نادیده گرفته شده چیزی نیست جز بعد کارآگاهی این شخصیت! آنهایی که حتی سر سوزنی از کمیک های بتمن اطلاع داشته باشند می دانند که یکی از معروف ترین القاب بروس وین، بزرگترین کارآگاه دنیا هست. در واقع، به همان نسبتی که بتمن با مشت و لگد هایش موانع سر راه خودش را هموار می کند، به همان میزان از ذکاوت و قوه استنتاجش نیز بهره می گیرد.

ریدلر، دارک تر از همیشه!

در واقع انتخاب  ریدلر به عنوان آنتاگونیست اولین بتمن مت ریوز، کاملا در راستای همین هدف انجام شده است. پائول دینوبه لطف فرصتی که ریوز برایش فراهم کرده. تصویری تهدید آمیز، تاریک و در عین حال ملموس از Riddler ارائه کرده است. ریدلر دینو ترکیبی هوشمندانه از ذهن مریض جان دوی Se7enو مرموز و خطرناک بودن Zodiac را به مخاطب معرفی میکند که باعث می شود.برای اولین بار، پتانسیل واقعی این کاراکتر دوست داشتنی را بر روی پرده سینما نمایش داده شود.(به جیم کری عزیز بر نخورد!)

با بتمن جدید بهتر آشنا شوید!

اما این تمجید ها تنها با شخص پائول دینو محدود نمی شود؛ بلکه کستی که در ابتدا نگرانی اصلی دوستداران بتمن بوده ، از قرار معلوم برگ برنده The Batmanمی باشد! رابرت پتینسون بار دیگر ثابت کرده که مدت هاست از پیله چرکین The Twilight Saga خارج شده و تبدیل به پروانه ای گشته که آینده بسیار روشنی در صنعت سینمای هالیوود دارد. پتینسون برداشت متفاوتی از شخصیت بروس وین و بتمن را به نمایش می گذارد. بروس این داستان، نه آن جوان خوشگذران همیشگی، که میلیاردری شکسته و منزوی است.که برای او، ارتباطات برقرار کردن با مردم به اندازه رویارویی با قاتلین و جانی های گاتهام سخت و طاقت فرسا است. چیزی که ایفای نقش پتینسون را تحسین بر انگیز می کند، این هست که بیشتر از زبانش، چشمانش حرف می زنند.و می توان اینگونه به خشم، ترس و ناامیدی که به زبان نمی آورد، پی برد.

گربه اغواگر گاتهام

از سویی دیگر، زوئی کراویتزی را داریم که انگار مستقیما از پنل های کمیک Year One بیرون آمده است.CatWoman کراویتز هر آنچه که از آن هاتووی انتظار داشتیم را در سطحی نزدیک به میشل فایفر به مخاطبین عرضه میکند.یک گربه ی دلربا که اینقدر مجذوب زیبایی هایش می شویم که فراموش می کنیم که چنگال های برنده ای هم دارد! کراویتز نه تنها به لطف شیمی قدرتمندش با پتینسون، تم رمانتیک را به زیبایی وارد داستان می کند،که مهره ای کلیدی در تکامل شخصیتی بتمن نیز به حساب می آید.

کوتاه ولی درخشان

دیگر ستاره The Batman کسی نیست جز کالین فرل! کاری با گریم بی نظیر و تغییر لحن و صدایش ندارم که شاید حتی مادرش هم او را نشناسد! بلکه این عملکرد کوتاه اما درخشان اوست که سینما دوستان قدیمی را به دوران فیلم های مافیایی دهه 70 و 80 میلادی می برد. صحنه هایی که پنگوئن در آنها حضور دارد به قدری به دل می نشیند که از همین حالا،انتظار برای تماشای اسپین آف مخصوص به خودش را کاری سخت و طاقت فرسا می کند.

پیش خدمت،پدر خوانده و کمیسر.

اندی سرکیس، جان تورتورو و جفری رایت را از قلم نباید انداخت. سرکیس که در گذشته آزمون خودش را در سه گانه قبلی مت ریوز با سربلندی پشت سر گذاشته. در اینجا هم آلفردی متفاوت با آنچه مایکل کین به ما در تریلوژی نولان به ما نشان داد را ارائه می کند. رابطه سرکیس با پتینسون به مراتب تلخ تر از تمام آلفرد ها و بتمن های قبلی است و خبری از آن طنز ظریف همیشگی بین این دو شخصیت نیست. هرچند جا داشت که این رابطه، مدت طولانی تر و بیشتری را در طول فیلم به خودش اختصاص می داد.

گوردونی که جفری رایت در The Batman به ما نشان میدهد، فارغ از ظاهرش، وفادارترین نسخه به کمیک ها می باشد.پلیسی با وجدان که حتی در نبود بتمن هم حرف های زیادی برای گفتن دارد و به هیچ عنوان منفعل نیست. رابطه گوردون با بتمن در این فیلم، بی شباهت به دینامیک بین شرلوک هلمز و جان واتسون نیست. تنها و بزرگترین ایراد این رابطه ، عدم ریشه یابی ارتباط دوستانه و مطیعانه گوردون هست که کوچکترین اشاره ای در طول فیلم به آن نمی شود.

مورد آخر، بدون شک جان تورتورو می باشد. تمام آن چیزی که از او در سری فیلم های Transformers دیده اید را فراموش کنید؛ زیرا که او  در کمال تعجب، نه تنها با بازی بسیار خوبش در نقش فالکونی همگان را غافلگیر می کند و تفاوت های ظاهریش با منابع اقتباسی را کم رنگ می کند، بلکه به یکی از مهمترین اشخاص داخل فیلم هم مبدل می گردد.

شهر گناه

اما در میان تمامی این کاراکتر ها، شخصی وجود دارد که با وجود اینکه حضورش بیشتر از همه در طول فیلم به چشم می آید اما کمتر کسی حرفی از آن به میان می آورد. این شخص کسی نیست جز خود گاتهام!! گاتهامی که در The Batman با آن رو در رو می شویم، نزدیک ترین نمونه به کمیک Year One است. در عین گاتیک بودن مدرن است. در عین تاریک بودن، باورپذیر است و در کل، هویت مختص خودش را دارد. گاتهام این فیلم، شخصیت پردازی مختص به خودش را دارد که عملا آن را به یک کاراکتر جدا در طول فیلم تبدیل می کند.

این تیم کاربلد.

مت ریوز به غیر از تیم بازیگری خوب، دو مهره کلیدی دیگر را در تیم خودش دارد که این دو شخص عبارتند از کریگ فریزر و مایکل جیاکینو. فریزر قبلا در فیلم dune مهارت خودش را در خلق شات های هنری و والپیپر گونه به نمایش گذاشته. و  به لطف او، در The Batman به کرات شاهد این تصویرسازی های بی نظیر هستیم. جیاکینو هم که سابقه آهنگسازی در آثاری مثل Up و Spider Man های جان واتس را در کارنامه هنری خود دارد، شاید کاری به ماندگاری موسیقی های هانس زیمر در این فیلم ارائه نکرده باشد، ولی بدون شک در سطح بالایی قرار دارد و کاملا مشخص است که درک درستی از دنیای شخصیت بتمن دارد.

روایت و نقاط روشن و تاریک آن

بدون شک بخش مهمی از درخشش بازیگران و تیم فنی به فرصت مناسبی که فیلمنامه به هریک از آنها می دهد مربوط می شود. روایت The Batman بیش از آنکه یک فیلم ابرقهرمانی باشد، فیلمی در ژانر نوآر و کارآگاهیست که از قضا، بتمن شخصیت اصلی آن است. از این رو با روایت طولانی و آرام سوزی طرفیم که برای جلوگیری از خسته شدن تماشاچیان، صحنه های اکشنی را پیش چشمانشان می گذارد که اگرچه چندان زیاد نیستند، اما بسیار خوش ساخت و واقع گرایانه تهیه شده اند.یکی دیگر از نکات مثبت روایت بتمن این است که فیلم، بیهوده وقت خود را با Origin کاراکتر هایی که اکثرا از آن مطلعیم تلف نمی کند و وقت خود را برای بخش های مهمتری از داستان قرار می دهد.(درست همانند کاری که جان واتس با مردعنکبوتی MCU انجام داد.)

البته با تمام این تعاریف، داستانگویی فیلم می توانست در زمان کمتری نیز کار خود را به خوبی انجام دهد و لازم نبود تایمی سه ساعته را به خود اختصاص دهد. از سوی دیگر، بخش های پایانی داستان، روایتی بیان محور و کمیک وار به خود می گیرد که نوعی دو دستگی را میان هواداران ایجاد می کند. به طور کلی، اگر انتظار پیچش ها و پیچیدگی های عناوین شاخص ژانر کارآگاهی یا حتی کمیک شاهکار Batman: The Long Halloween از بتمن مت ریوز نداشته باشیم. می توانیم از روند داستانی The Batman لذت کافی را ببریم.

آیا بتمن مت ریوز، توان رقابت با سه گانه نولان را دارد؟

فیلم The Batman قرار نیست همانند The Dark Knight چیز جدیدی را به فیلم های ابرقهرمانی اضافه کند. البته خیلی هم جای تعجب ندارد. زیرا اصولا فیلم های آغازین هر سه گانه.بیشتر نقش دنیاسازی و آشنا کردن مخاطب با خط فکری کارگردان را دارد. اما از همین حالا می توان گفت که سکوی کشتی بتمن،در دست ناخدای درستی قرار گرفته است. البته به شرط آنکه همان پیشرفت محسوسی که در دو فیلم بعدی سیاره میمون ها از مت ریوز شاهد بودیم، در دنباله های احتمالی The Batman هم ببینیم.

مت ریوز عزیز، ما در فیلم های بعدی از تو کلیشه شکنی و نوآوری می خواهیم،نه صرفا یک فیلم خوب!!

بیشتر بخوانید : معرفی کمیک Batman : year one | بتمن سال نخست

این هم از نقد فیلم The Batman نظر شما دوستان ویولت گیمرزی در مورد نقد فیلم The Batman چیست؟ آیا از این فیلم راضی هستید؟ خوشحال میشویم اگر نظرات خود را برای ما و دیگر دوستان ویولت گیمرزی به اشتراک بگذارید.